De beste vriend van een fotograaf, naast zijn camera en lenzen, is de tas die hij gebruikt om al dat dure materiaal veilig te vervoeren. Een goede tas vinden is dan ook niet echt eenvoudig. Zo’n ding moet al snel aan een groot aantal eigenschappen voldoen. Robuust, veelzijdig, handig, eenvoudig in gebruik… Iedereen heeft zo zijn eigen voorkeuren waaraan zijn compagnon moet voldoen.

Mijn allereerste tas was een eenvoudige schoudertas die al snel werd ingeruild voor een rugzak, de Lowepro Rover AW II. Deze rugzak was op zich niet slecht, maar hij bood te weinig plaats voor fotomateriaal en het vrije opberg gedeelte was ook niet echt naar mijn wens. Het grootste nadeel was echter dat ik telkens ik mijn camera wou nemen,  ik de rugzak moest afdoen, neerzetten, opendoen, camera nemen, sluiten en weer op mijn rug moest hangen. Veel te omslachtig allemaal, zeker als je snel een foto wilt nemen en je camera nog in je tas zit.

Om dit probleem op te lossen, werd de Rover AW II vervangen door de Lowepro Slingshot 300 AW. Het grote voordeel van een slingshot is dat je heel eenvoudig aan je camera kan als je hem nodig hebt. Doordat een slingshot slechts één schouderriem heeft die diagonaal over je borst loopt, kan je de tas naar voor draaien en door een handige opening langs de zijkant je camera snel uit de tas halen.

Het gebruik van slechts één schouderriem heeft echter ook een groot nadeel. Lange afstanden wandelen met een slingshot op je rug kan al snel resulteren in rug- en schouderpijn omdat het hele gewicht van je tas slechts op één schouder rust. Zeker bij urbex locaties waar je niet makkelijk raakt met de auto en dus tot een paar kilometer moet wandelen kan zoiets al snel tot frustraties leiden en zelfs je hele trip verpesten.

En dus werd er opnieuw uitgekeken naar ander en beter.

Met de Kata 3N1-30 hoop ik nu eindelijk de ideale rugzak gevonden te hebben die voldoet aan al mijn eisen. Volgens de fabrikant combineert de Kata 3N1-30 de voordelen van een rugzak én de voordelen van een slingback. Deze rugzak uit de 3N1 familie kan namelijk op drie manieren gedragen worden: als een rugzak met twee schouderriemen, als een slingshot (zowel voor rechts- als linkshandige fotografen) en in een soort van combinatie waarbij de schouderriemen gekruist over je borst lopen. Hierbij wordt het gewicht verdeeld zoals bij een rugzak, maar kan je – nadat je één schouderriem hebt losgemaakt – toch nog snel bij je camera via de zijopening van de tas, net zoals bij een slingshot. En dit zowel voor de rechts- als de linkshandige fotograaf.

Daarnaast beschikt de Kata 3N1-30 zowel links als rechts over twee kleinere vakjes waar je kleine accessoires zoals filters of in mijn geval een zonnekap en mijn Flip in kwijt kan en waar je ook snel bij kan zonder de tas van je rug te hoeven nemen.

De 3N1-30 is de grootste uitvoering van de serie en is voldoende groot om al mijn materiaal in mee te nemen. Naast mijn Canon EOS 7D body met batterygrip passen mijn lensen (Sigma 10-20 mm, Canon 24-70 mm f/2.8 L, Canon 55 mm f/1.8 en zelfs mijn Canon 35-350 mm L) zonder problemen in de tas. Daarnaast is er nog meer dan plaats genoeg voor extra geheugenkaartjes, extra batterijen, een koplamp, mijn Flip, mijn masker, reininginsmateriaal, …

Op het eerste zicht kan ik wel zeggen dat deze rugzak ideaal kan zijn voor mij, zowel wat betreft het betere urbex-werk als bij gewoon dagdagelijks gebruik. Uiteraard moet de praktijk dit nog bevestigen of ontkennen, maar daar zal ik snel genoeg achter komen.

Aan welke eigenschappen moet een fototas voor jou voldoen? En welke is jouw favoriete tas?